Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:29

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Müzayede

Adam zengindi. Hem de birçoklarının hayal edemeyeceği kadar. Ülkenin en güzel şehirlerinin en güzide semtlerindeki dairelerinin sayısını bile bilmiyordu. Ayrıca bir antika meraklısıydı. Elindeki zengin koleksiyonun değeri de tahminleri zorluyordu. Çiftlikleri ve arabaları da vardı. İşlettiği mağazalarda binlerce insan çalışıyordu.

Herkes

‘Keşke onun yerinde ben olsam!’ diye düşünüyordu.

Gelin görün ki o bulunduğu yerden hiç memnun değildi.Her şeye sahip olduğu doğruydu. Ancak içinde bir yerde derin bir boşluk vardı.

Kendisine ‘Baba!’ diye sarılacak bir çocuğu yoktu. Yıllardıreşiyle birlikte bu yalnızlığı bu eksikliği içten içe hissetmişlerdi. Ama umutla dua etmeye sabırla beklemeye devam ediyorlardı.

Eşi ressamdı.Kadın hayal ettiği bebekleri çocukları büyük bir ustalıkla yağlı boya tablolara çiziyordu. Ancak resimleri sadece sergiliyordu. Resmini yaptığı bebekleri çocukları kendi çocukları gibi seviyordu. Haliyle çocuklarını para karşılığı bir başkasına satmak aklının ucundan geçmezdi.

Sonunda ihtiyarlık günleri gelip çattı. Artık çocuk sahibi olma hayalleri bitmişti. Fakat beklenmedik bir şey geldi başlarına. Ağır bir trafik kazası geçirdiler. Adam hafif yaralı olarak kurtuldu. Ancak karısı ciddi bir beyin hasarı ile yoğun bakımda aylarca yattı.

Adam karısının sağlığı için servetinin önemli bir kısmını harcadı.

Derken doktorlar karısının kısmen iyileştiğini söylediler.Kadın eve döndü. Ama artık eskisi gibi değildi. Adeta bir çocuk gibi yaşıyordu.

Karısının gündelik işlerini yapabilmesi için bir bakıcı hanım çalışıyordu yanlarında. Kocasını savaşta kaybetmiş genç hanımı adam ve eşi çocukları gibi sevdiler. Eve biraz olsun çocuk cıvıltısı getiren iki küçük çocuğunu da torunları bildiler. Bu arada evin hanımı eskiden olduğu gibi resimler yapmaya çalıştı. Bekleneceği gibi tabloları eskisi kadar başarılı değildi. Yine de kadının eski günlerdeki gibi mutlu olmasına yardımcı oluyordu.

Yıllar hızla aktı. Kadın bir gün beyin sorunları nedeniyle öldü.Adam bakıcı hanım ve iki yetimini değerli hediyelerle evlerine gönderdi. Çok geçmeden adam da kalp krizi geçirerek hayata veda etti. Böylece hayalleri süsleyen o koca servet sahipsiz kaldı.

İlk olarak paha biçilmez antikalar büyük bir müzayedede satışa sunuldu. İlk parça adamın eşinin beyin özürlüyken yaptığı bir tabloydu. Bir özürlünün umutlarını döktüğü ruhunu ortaya koyduğu bu mütevazi tabloya kimse dönüp bakmadı bile. Herkes az sonra önlerine gelecek paha biçilmez antikaları bekliyordu. Satıcının ‘Artıran var mı?’diye bağırışına salondan tek yanıt gelmiyordu.

Salondaki sessizliği müzayedeye ilk defa gelen bakıcı kadının sesi bozdu. Annesi gibi sevdiği bir kadının çocukları gibi sevdiği tablosuna müzayede salonunda pek alışık olunmayan bir teklifle müşteri oldu. ‘Beş dolar!’diye bağırdı acemice. Daha fazlası yoktu cebinde. Umutla bir başkasının kendi teklifini arttırmasını bekledi.

Sessizlik yine bozulmadı. Müzayede yöneticisinin ‘Satıyorum satıyorum saaaaat…tım.’ demesiyle tablo sadece 5 dolara kadının oldu. Müzayede yöneticisi satılan tabloyu bir kenara koymak yerine çerçevenin arka yüzünü herkesin görebileceği biçimde yukarı kaldırdı. Tablonun arkasında katlanmış küçük bir kağıt parçası vardı.

Yine herkesin gözleri önünde kağıdı aldı ve açtı.Özenli bir el yazısıyla yazılmış notlara göz

gezdirdikten sonra kalabalığa döndü. ‘Bayanlar ve baylar; müzayede bitmiştir!’ Sonra kağıt üzerindeki notu seslice okudu.

‘Kim eşimin bu mütevazi emeğine değer vererek bu tabloyu satın almışsa eşime verdiğim değerden çok daha azını hak eden servetim de onundur.’

Ailemizde birbirimiz için yaptığımız her işin ardında böyle bir not olmalı mı dersiniz? " Karımın benim için yaptığı her şey benim değer verdiklerimden çok daha değerlidir " gibi." Kocamın benim için yaptıkları onun sahip olduklarından çok daha paha biçilmezdir " gibi. Ve çocuklarımızın bizim için sevgiyle yaptıkları kendi ruhlarını taşırıp da ortaya koydukları güzel şeylerin ardında yazılı bu notu okuyabiliyor muyuz?

Dünya belki de bir açık artırma salonudur.Gördüğümüz herşeyebirileri paha biçer. Sırf başkalarının biçtiği değerler üzerine yeni değerler eklemek için ömrümüzü

bizim için en değerli olanları unutarak hatta bazen kırarak tüketiyor olabiliriz.

Sevimli bir çocuğun babası ve annesi olmanın değeri borsalarda ölçülemiyor. Fedakar ve sadık bir eşin bizim için yaptıklarını hiçbir insan kaynakları uzmanı hesaplayamıyor.

Oysa hepsi antika... Kimsenin görmediği kimsenin fark etmediği kadar özel ve güzel değerler.

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:30

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Öyle Özledim ki Seni

Ben ki alışkın değilim sensiz uyku tutturabildiğim gecelere,
Duymadan o güzel sesini, uyku girmiyor işte bu yorgun gözlerime.
Sabah gözümü ilk açtığımda elim hemen telefona gidiyor, acaba aradı mı? Diye.
Ama her defasında senin dışında onlarca kişi görüyorum telefonuma numaralarını cevapsız diye bırakan.

Öyle özledim ki, sesinin sesimdeki yankısını!
Çocuksu gülümsemene neden olan maymunluklarımı...
Beni sevme şeklini öyle özledim ki...

Bu lanet dünyada her geçen gün soğuyor insan hayattan, yaşamaktan.
Çünkü hiçbir şey istediğimiz gibi gitmiyor maalesef.
Dünyanın adil olmasını bekliyoruz, hani hiç değilse bize zarar vermemesini, huzurlu olmayı...
Ama sanırım sabır taşı misali, bizi tam ortamızdan çatlatmaya niyetli.

Öyle özledim ki, gözlerinin içine bakarken gözlerimden durduk yerde yaş gelmesini...
Neden ağlıyorsun derdin, deli misin sen?
Gözlerine bakınca neler gördüğümü bir bilsen,
Sen olsaydın benim yerimde,
mendil dayanmazdı gözyaşlarını silmene herhalde.

Öyle özledim ki seni aradığımda sesindeki neşeyi...
Kuşum derdin, özledin mi beni derdin.
Bende belki tam anlatamam sana olan hasretimi diye
Nasıl özlediğimi, seni nasıl sevdiğimi ispatlayayım diye hep yemin ederdim.

Güzel gözlüm, öyle özledim ki seni...
Yüreğim bir mecal kaldı şimdi.
Her gece yatağıma geçip çalmasını bekliyorum lanet telefonumun.
Her gece yalvarıyorum Allah ıma, bir an önce geçsin bu dertler bu sıkıntılar diye...
Ve her gece uykuyu haram ediyorum gözlerime.

A kadınım, öyle özledim ki seni...
Tıraş bile olmuyorum eskisi gibi.
Batıyor sakalların git kes öyle öp beni derdin.
Öptürmezdin gül yanaklarını sinek kaydı olmadan yüzüm.
Ama geri

döndüğümde de kokumu içine çekerek öyle bir öperdin ki beni, hep öyle kalalım isterdim.

Sevdiğim, öyle özledim ki seni…
Sesini, nefesini, bana doğru kurduğun cümlelerin her bir kelimesini...
Şimdi bekliyorken senden gelecek tek bir seslenişi, nasıl zor bir bilsen,

Nefes alıp verdiğimde hasret ciğerlerime yakıyor, özlem saçlarımdan tutup çekiştiriyor.
Sensin onun

dermanı diyor içimdeki ses her gece.
Canımın taa içi, öyle özledim ki seni...

Her derdini alırdım üstüme, sen üzülme sen yorulma sen düşünme isterdim, ben bakarım çaresine...
Yeter ki gülsün yüzün derdim, ben meydan okurum senin için bu alemin cümlesine...

Kurban olduğum, aşkların en güzeli, bir tanem, gül bakışlım, kalbimin birincisi...
Öyle özledim ki seni, sesini, nefesini...
Haydi geri dön artık ta, mutluluktan kes şu nefesimi...

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:32

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Bana Gözyaşı Borcun Var

Adam genç kadına seslendi:
- Bana gözyaşı borcun var!

Genç kadın sordu:
- Nasıl öderim?

Adam gözlerini kırptı;
- Haydi gülümse!

Gülümsedi genç kadın. Adam, cebinden mendilini çıkarıp, borcunu sildi.
Ve mendilini özenle katlayıp, yine kalbinin üzerindeki iç cebine koydu.İkisi de bahar kokuyordu...
Biri ilkbahar, diğeri güz.

Bir demet mor sümbül vardı kadının elinde.

Adam, seslendi yine;
- Bana mutluluk borcun var!

Genç kadın, biraz mahcup, biraz şaşkın sordu:
-Nasıl ödeyebilirim?

Heyecanlandı adam
- Haydi yat dizlerime!

Genç kadın bir kedi uysallığında, yattı dizlerine usulca.
Adam, şefkatle saçlarını taramaya başladı kadının.
Saçları, güneşe ve yağmurlara hasret hiç yaşanmamış baharlara benziyordu.
Çaresizliğini ördü sırasıra.
Sonra saçının her teline, mutluluğun çığlıklarını bağladı adam.
Yetmedi, gizli düğüm attı... Ağladı.
Hava kararmak üzereydi. Dışarıda yağmur yağıyordu delice.
Adam, sürekli borç defterlerini kurcalıyordu.

Genç kadının gözlerinin içine baktı;
- Bana yürek borcun var!

Borcunun farkındaydı sanki genç kadın, şaşırmadı.
- Bu borcumu nasıl ödeyebilirim?

Adam kollarını uzattı
- Haydi tut ellerimi!

Sümbül kokusu sinmiş ellerini uzattı genç kadın.
Elleri öyle

sıcaktı ki, eriyiverdi bütün borcu avuçlarının içinde.
Genç kadın gitmek üzereydi.

Adam son kez seslendi;
- Bana can borcun var!

Kadın irkildi;
- Can mı?

Sigarasından derin bir nefes çekti adam;
- Evet... Can borcun var. Sensizlik öldürüyor beni!

Hoşuna gitti sözler kadının
- Peki bu borcumu nasıl tahsil etmeyi düşünüyorsun?

Adam, biraz daha yaklaştı;
- Yum gözlerini!

Hiç tereddüt etmeden yumdu gözlerini.
Adam da yumdu gözlerini, masumca bir öpücük kondurdu
kadının titreyen dudaklarına.

- Bu ne şimdi yaptığın? diyerek çattı kaslarını kadın...

Adam, pişmanlıkla, memnunluk arasında gidip geldi. Kekeledi;
- Hayat öpücüğüydü!

Kısa bir sessizliğin ardından bu kez kadın öptü adamı şehvetle...

Adam, şaşırdı;
- Ya senin bu yaptığın neydi?

Genç kadın kapıya yöneldi;
- Veda öpücüğü!

Kalan borçlarına karşılık, yürek dolusu çaresizlik
ve bir de mor sümbüllerini masanın üzerine rehin bırakıp gitti genç kadın.

Adam koştu peşinden sümbülleri geri verdi kadına.
- Ne olur iyi bak

umut çiçeklerime, solmasınlar...

Genç kadın sümbülleri aldı:
- Merak etme, gün aşırı sularım çiçeklerini!

Adam sevindi:
- Güneşe, suya gerek yok. Gülümse yeter!

Kadın gözden kaybolurken haykırdı adam,
- Umutlarımı kefil yaptım. Unutma, bana aşk borçlusun!

Haykırışı yağmura karıştı.
Kadın, yağmuru hissetmeyen kalabalığa...

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:34

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Kendine İyi Bak

“Kendine iyi bak” bir “veda” degil “elveda” cumlesidir cogu zaman. O uc kelimeden cok daha fazlasini gizler icinde...

“Kendine iyi bak. Cunki bundan sonra ben yaninda olmayacagim. Olamayacagim. İstesem de istemesem de. Sevdim bir zamanlar seni, hala seviyorum ve benden sonra da mutlu olmani istiyorum. Olurda bir gun donersem seni iyi bulmak istiyorum.“

“Kendine iyi bak. Cunki bundan sonra kendinden baskasi olmayacak yaninda sana bakacak. Ben olmayacagim. Kendine iyi bak ve beni dusunme. Cunki ben de seni dusunmeyecegim artık. Arama sakin beni, yazma, cunki ben yazmayacagim. Sil beni yureginden, cunki ben silecegim. Fakat, yasanilan, paylasilan guzel seyler hatirina sana yurekten mutluluklar diliyorum. Ve ben bir daha donmemek uzere gidiyorum.”

“Kendine iyi bak. Aramizda gecen herseye ragmen benden sonra iyi oldugunu bilmeyi tercih ederim. Aslinda bilmem cok onemli degil, iyi oldugunu varsayacagim ben. Seni bir daha asla gormemek uzere gidiyorum ben, seni kendinle basbasa, yapayalniz birakiyorum ben. Biliyorum kendini birakacaksin benden sonra, o yuzden iyi bak diyorum. Aslina bakarsan, cok da fazla umursamiyorum.”

Kendine iyi bak, derler ve giderler. Tutkuyla sevenler, bazen birden fazla soylerler
bunu. Cunki onlari ayirmak, eti tirnaktan ayirmak gibidir. Kolay kolay kopamaz onlar, surec cok aci vericidir, yurek parcaliyicidir. Her seferinde azalan umutlarla geri doner ve yine “Kendine Iyi Bak” gozleriyle ayrilirlar. Ta ki umut da, sevgi de tukeninceye kadar... Taki son elveda mezar sessizligine burunuceye kadar...

Tutkunun otesinde sevenler, bir kez “Kendine Iyi Bak “ derler ve giderler. Onlar eti tirnaktan ayirmak yerine olumu yeglerler. Onlar bu aciyi bir kezden fazla kaldiramayacaklarini bilirler.

Kendine iyi bak, derler ve giderler. Bu sozlerin icinde ihanet yok, hic bir zaman olamaz derler ve giderler. En buyuk ihanet degil midir aslinda seni seveni, ihtiyaci olani yuzustu birakip gitmek. Kendine iyi bak, derler ve giderler. Seni suskunluga mahkum edip giderler. Seni parcalara ayirip, en buyuk parcayi yanlarina alip giderler. Seni senden alip giderler.

Daha kotusu suclayamazsin onlari tum bunlar icin. Kendine iyi bak deyip gidenin gecerli bir nedeni vardir elbet. Suclatmaz kendini. Savasmadiklari icin kizarsin ama suclayamazsin. Savasmislarsa, yenildikleri icin kizarsin ama suclayamazsin. Yenildigin icin kizarsin ama suclayamazsin... Ayriligin kacinilmazligina inandirir seni, kendine iyi bak, derler ve giderler. Elinden umutlarini, duslerini, sevgilerini alip giderler. Bir tek anilari birakirlar geride, bir de hatirladikca gozyaslarina bogulasin diye unutulmayan nagmeler.

Arkalarina bakmadan cekip giderler eger yalniz kalmissan, cunki insafsizliklarini gormek istemezler. Herşey o saniye orada bitsin, kapansin bu sayfa isterler. “Bitti” diyemedikleri icin , kendine iyi bak derler. “Kirildim ve affedemiyorum” diyemedikleri icin kendine iyi bak derler. “Seni istemiyorum

artık, hayatimdan cikaracagim ama bil ki hic unutmayacagim” diyemedikleri icin kendine iyi bak derler. “Biliyorum cok kanayacaksin ama daha iyisini yapamiyorum” diyemedikleri icin kendine iyi bak derler. Vicdanlarini rahatlatmak icin kendine iyi bak derler, cunki o kan uzun sure akacaktir ve o yara asla kapanmayacaktir, bilirler.

Kendine iyi bak bir noktadir cogu zaman. Kendine iyi bak deme bana, sadece kotulukler noktalansin isterim ben. Oysa sen iyisin… Sen gozumdeki isik, dudagimdaki tebessum, sen icimdeki sevincssin. Sen hayatima renk katan, sen yuregimdeki carpinti, sen hayatimdaki nesesin. Sen yolumu aydinlatan, sen dert ortagim, sen gonul yoldasim, sen bir tanesin. Kendine iyi bak deme bana. Nokta koyma.

Keske boyle yasanmasaydi bazi seyler, keske affedebilsen beni, keske ben de affedebilsem... Keşke dondurebilsek zamani geriye. Keske bugunku aklimizla yasasak herseyi bastan. Nafile... Ama yine de, gitmesen olmaz mi? Bitmesek olmaz mi? Sen eksikken, ben nasil tam olurum? Senden kalan

boslugu kimlerle doldururum? Savassak aramiza giren seytanla olmaz mi? Hani buyuk asklar her turlu engeli asardi, hani gercek dostluklar her sinavi gecerdi, hani sevgi eninde sonunda kazanirdi? Hani hayatta hic kirlenmeyecek degerler vardi? Hani en buyuk zaferler, en kanli savaslarin ardindan kazanilirdi? Bunlarin hepsi yalan mi? Sahiden, gitmesen olmaz mi? Bitmesek olmaz mi?

Peki o zaman... Senin istedigin gibi olsun... Oyleyse sen de “Kendine Iyi Bak.”

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:35

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

İki Kelimeydi Sana Söyleyemediğim

İki kelimeyi bir araya getiremeden yaşadım yıllarca ! Ben ne zaman konuşmak ya da yazmak istesem Ali topu at kadar saçmalaşırdı cümleler... Konuşmama hakkımı kullanırdım herzaman... Bu yüzden okul yıllarında kara tahtada ismimi konuşanlar listesinde kimse göremedi.Konuşamadığım gibi yazamıyordum da ! Sırf bu yüzden kompozisyon sınavlarının açıklanan sonuçları alay konusu olurdu elli kişilik sınıflarda ! Ama dönem ödevlerini çok severdim bir tek o zaman yazabiliyordum çünkü ! Cümleler korsan oluyordu... Yaldızlı bir ansiklopedi kurtarırdı beni her defasında ! İŞte bu şekilde beceriksiz cümleler kullanarak bitti bitmez dediğim lise !

Bu iki kelimeyi bir araya getirememe durumu ikili ilişkilerimde de her defasında bir depreme yol acardı! ne zaman bir kızdan hoşlansam iki kelime edemeden çeker giderdi yanımdan... Kısa keserdik cümleler gibi aşklarıda her seferinde ! yarım düşerdik sevdalara yarım kalırdık ! Benim bu yüzden hiç yazılmış şiirim olmadı defter aralarında... ya da adım geçmedi bir kitapta ! kimse yaşadığım ilişkinin dedikodusunu yapmadı,benim anlatacak hiç aşk hikayem olmadı... çünkü ben ne zaman konuşmak istesem ali topu at kadar saçmalaşırdı cümleler !

Liseden sonra bitti askerlik... derken bir kız çıktı karşıma…yeni doğmuş bir bebek kadar masum televizyonda gördüğüm mankenler kadar güzeldi.Bu kez cümleler gibi kısa bitsin istemiyordum çünkü ben adını bile söyleyemediğim bu kıza aşık olmuştum. Her gece uzatırdım evimin yolunu zira evi ters bi yerde olduğu halde ! Tek düşüncem onu bir daha ne zaman ya da ne kadar görebileceğimdi ! Geceleri yatağıma uzandığımda artık süperman gibi uçmayı değil onunla geçicek bir ömrü düşlemeye başlamıştım. Tam aynayı güneşe doğru çevirmiştim ki o şirin kız da diğerleri gibi kısa kesip bir kelime bile söylemeden çekip gitti...

Oysa ben ona tam iki çift söz etmeye hazırlanıyordum ama tek kelime bile edemeden yarım kalmıştı yine cümlem ! Ama bu cümle diğerlerinden farklıydı bu kez ! İlk defa aşık olmuştum ! Üzerime giydiğim kıştan kalma gömleği çıkarıp ilkbaharı asmıştım omuzlarıma ! Ama onun bu kısa

kesmişliğiyle ben kahrettim kendimi ! Dünyada insanlar için yaratılan hiçbir nesne beni mutlu etmeye yetmedi ! Hatta babamın doğumgünümde aldığı o pahalı hediye bile...

Günler ayları,aylar yılları getirdi... Geçip giden günlerle bende değiştim !Bugün iki şeyi farkettim ! İlki şuydu : Onun gidişiyle binlerce kelime gelmiş aklıma ! Meğer kısa kesmek gerekirmiş bir aşkı yazabilmek için ! Şu sıralar binlerce kelimeyle evliyim ama bu kez sen yoksun ! Keşke yanımda olsaydın ! Artık iki kelimeden fazlasını konuşabiliyor hatta uzun cümleleri dahi tek nefeste söyleyebiliyorum. Ama son cümlesi eksik kalmış bu sevdamdan uzun zaman geçmişti. Ama ben dün onu sahilde yürürken gördüm... Gözlerimin o şirin kızı gördüğünde yaşadığı çocuksu heyecanı kelimelere dökebilseydim eğer kalın bir romanda sadece bu kısımdan bahsetmem gerekirdi ! Yanına gidip ona o iki kelimeyi söyleyecektim.Evet bu kez yapacaktım bunu ! Kendimi topladım ve hızlı adımlarla yanına gittim ama heyecandan olsa gerek ellerinden tuttuğu kişiyi farkededemedim ! Ayaklarıma ağır gelmiş olucam sendeledim biraz ! Şuurum bir süreliğine izine çıktı herhalde o an ! Çünkü ne yaptığımı tam olarak hatırlamıyorum…Tek bildiğim kendime geldiğimde

benim çimlerin üstünde oturuyo oluşum onunsa orada olmadığıydı ! Kimbilir bir gün bu yazıyı sende okursun belki inanmazsın bu kelimelerin tek sahibi oluşuma ! Ama senin kısa kesmişliğinden sonra bunun gibi birçok şey yazdım... Aklıma gelen ikinci konuysa : Senin romanlarımda yazılacak kadar uzun,anlatılacak kadar da kısa olmadığınmış ! Neyse kısa kesicem senin gibi ! Sana son cümlesi eksik kalmıştı dediğim bu sevdanın diğer yarısını okuyacaksın biraz sonra ! Sana iki kelime söyleyememiştim ya şimdi alt satıra yazıcam onu bu kısmı sadece sen oku olur mu ?

Benimle evlenirmiydin...?

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:37

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Bekleyişin Öyküsü

Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,
ben her gece karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim.
Sen yoktun...

Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında. Her köşeyi,
her parkı, her ağacı ezberledim. Sevdaya bulanmış
her kaldırım taşında senin adını aradım.
Sen yoktun...

Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı.
Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken
beni enkazın altından çekip alacak elini aradım.
Sen yoktun...

Özlem şarkılarını ezberledim. Kimini bağıra bağıra,
kimini fısıltıyla söyledim. Karanlığa haykırdım hasretimi.
Sesimi duyacaksın diye bekledim.
Sen yoktun...

Senden gelecek bir tek haberi bekledim. Saatler asırlar gibi geldi,
geçmedi. Çalan her telefonu yüreğimin deli bir çağlayana dönen
atışlarıyla açtım. Senden

başka duyduğum her seste hep aynı
hayâl kırıklığını yaşadım. Onlar beni duymak istiyordu, bense seni.
Sen yoktun...

Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi karanlığın kucağına
uzattım her gece. Bir an önce sabah olsun diye uykunun
beni çekip almasını istedim. Olmadı.
Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan, kaç gece
merdivendeki ayak seslerini dinledim gelen sensindir diye.
Sen yoktun...

Her yağmurla birlikte hüzün de yağdı bu kentin üzerine. Bulutlar
yalnızlığın işaretiydi benim için. Beni ıslatan yağmur olmadı.
Ben senin özleminle

sırılsıklamdım her mevsim.
Hayat; merhaba dedi bahara çiçek çiçek. Uzun kıştan sonra
gelmez dediğim göçmen kuşların dönüşünü gördüm.
Sen yoktun...

Her istasyon her otogar adresim oldu. Bir trenden inersin sandım.
Otobüslerdeki her yolcuya sensin diye baktım. Ya da yolculuklara
vurdum kendimi. Kimsenin uğramadığı köylere, adı duyulmamış
kasabalara gittim. Senden bir iz aradım.
Sen yoktun...

Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım. Kıyılarda tükettim
bekleyişlerimi. Hep sensiz gemiler geçti limanlardan.
Ben gemicilerin hasret türkülerine eşlik ettim.
Sen yoktun...

Gözümden bir tek damla yaş akmadı. Onlar sana aitti, sana
kalmalıydı. Kimselere söyleyemedim acılarımı, bekleyişimin
öyküsünü kimselere anlatamadım.
Nice fırtınalar koptu

yüreğimde. Dalgalar dövdü hayallerimi.
Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım.
İçimi dökecek bir insan aradım.
Sen yoktun...

Her gece ay paramparça oldu. Her gece yıldızlar birer
birer düştü sokaklara. Yıldızları saçına takıp gelmeni bekledim.
Ayı avucunda bana getirmeni bekledim. Ve bir güneş gibi doğup
aydınlatmanı bekledim bu kapkara dünyamı. Ama.
Sen yoktun...

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:47

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Ölen Sevgili

Sabah uyandığında midesinde bir yanma hissetti. Yanmanın nedeni akşam yedikleri degil, uyanır uyanmaz bugün yapacaklarının aklına gelmesiydi.

Bugün 2 yıldır götürmeye çalıştığı bir birlikteligi bitirecekti.

Aslında bunu yapmakta geç bile kalmıştı.
´Bitmeli dedi içinden, her gün bu tatsız uyanış bitmeli.´
Genç adam bunları düşünürken suratı şekilden şekile giriyordu. Süratle giyinerek dışarı çıktı. Bugüne kadar hiç bekletmemişti onu, şimdi de bekletmemeliydi. Istanbul, soguk ve yagmurlu bir Nisan ayı yaşıyordu.

Genç adam gökyüzüne bakarak iç geçirdi
´Bulutlar bizim yaşayacaklarımızı biliyor. Onlar bile ağlıyor
halimize...´

Buluşma Vakti

Artık Kadiköy iskelesindeydi. Birkaç dakikalik beklemeden sonra
karşıdan kız arkadaşının geldigini gördü. Şimdi midesindeki agrı daha da artmıştı.

Beşiktaş´a geçtiler. Yolculuk sırasında hiç konuşmadılar. Genç kız,
sevgilisinin bu durgunluguna

anlam verememişti. Nereden bilecekti bugün ayrılık çanlarının çalacagını...

Beşiktaş´a geldiklerinde bir cafede oturdular. Genç kız anlamıştı
sevgilisinin kendisine bir şey söylemek istedigini.
´Bana bir şey mi söylemek istiyorsun´ diye sordu. Genç adam, gözlerini kaçırarak
´Evet´
dedi. Genç kız heyecanlanmıştı, biraz da sinirlenerek
´Söylesene, ne diye bekliyorsun´ dedi.
Genç adam içini çektikten sonra
´Sence biz nereye kadar gidecegiz?´ diye sordu. Genç kız,
´Bunu sorma geregini niye duydun?´ diye yanıt verdi. Genç adam söze başladı...
´´Birkaç ay önce akşam 23:00 civarında sana telefon açıp senin için
yazdığım şiiri okumak istemiştim. Sen bana
´Sırası mı simdi canım yaa, işin gücün yok mu?´demiştin. Biliyormusun o an nakavt olan bir boksör

gibi hissettim kendimi. Özür dileyip telefonu kapatmıştım. Daha sonra da bu şiiri benden hiç istememiştin. Geçenlerde hasta olup yataklara düştügümde arkadaşlarımla birlikte sen de gelmiş,
Meralin
´Sen şanslısın, sevgilin sana bakar´ sözüne İsim yok da sana mı
bakacagım, annen baksın´ demiştin. Hatırladın mı?´´

Duygusallığı Sevmem

Genç kız,
´Biliyorsun ben duygusalligi sevmiyorum. Hem hasta bakıcı gibi
göründügümü de kimse söyleyemez´ diye yanıtladı. Genç adam güldü,
´Evet canım haklısın. Zaten olmak istesen de bu kalbi taşıdığın sürece hasta bakıcı, hemşire falan olamazsın.´
Genç adam devam etti...
´Bana şimdiye kadar kaç kere sabahin erken saatlerinde güzel
sözcüklerden oluşan bir mesaj çektin? Hiç... Hatta günün hiçbir saatinde çekmedin.
Duygusallığı sevmeyebilirsin. Ama sen seni seven insanları da mutlu
etmeyi sevmiyorsun. Halbuki ben senin tam tersine kendimden çok insanları mutlu etmeyi seviyorum. Seni tanıdıgımdan beri her sabah, her akşam, her gece yani seni andıgım her saat tatli bir mesajım vardı senin için biliyormusun?
Seninle ben Akla Kara gibiyiz.´
Genç kız anlamıştı,
´Yani ne istiyorsun benden şair olmamı mı?´ Genç adam tekrar gülümsedi
içinden. Dün gece verdigi ayrılık kararının ne kadar dogru oldugunu
düşündü.
´Hayır´ dedi,
´Şair olmanı istemiyorum. Olamazsın da...

Biz Ayrılmalıyız

Ayrılırsak ikimiz için de en
hayırlısı olacak.´ Genç kız şaşırmıştı,
´Neden ama? Ben seni seviyorum. Senin de beni sevdigini saniyordum.´
Genç adam iç çekerek
´Hayır canım, sen beni sevdigini sanıyorsun. Eger beni sevseydin şimdi başka şeyler konuşuyor olurduk´ dedi. Genç kızın gözleri yaşarmıştı. Genç adam
cebinden çıkarttığı mendili uzattı, genç kız gözyaşlarını silerek
´Sen bilirsin, umarım beni bir başkasi için bırakmıyorsundur...´ dedi.
Genç adam
´Nasıl böyle bir şey düşünürsün, senden başka kimse olmadı ve uzun
zaman da olacagını

sanmıyorum´ yanıtını verdi. Genç adam ve genç kiz iki sevgili olarak oturdukları masada artık iki yabancıydılar. Birkaç dakika sessizce oturduktan sonra Genç kız,
´Kalkalım istersen´ dedi. Genç adam
´Ben biraz daha burada kalmak istiyorum, istersen sen kalkabilirsin´
diye
yanıtladı. Genç kız
´Tamam o zaman sana mutluluklar dilerim´ diyerek elini uzattı. Genç
kızın sesi ve eli titriyordu. Genç adam,
´Istersen arkadaş kalabiliriz´ dedi ve birbirlerine son kez sarıldılar.

Ben Doğru Yaptım

Genç adam dogru yaptığına inanıyordu. Eve döndügünde yürümekten bitap bir haldeydi. Odasına girdi. Gece bitmek bilmiyordu. Sabah erken kalkip işe gidecekti, uyumalıydı. Birkaç saat sonra uykuya dalmayı başardı.

Sabah 7´de saatin ziliyle uyandı. Evden çıkacagı zaman cep telefonuna baktı, mesaj

ve 10 cevapsız arama vardı. Yorgun oldugu için duymamıştı telefonun sesini.

Aramalar ve mesaj sevgilisindendi. Heyecanla mesaji açtı, şunlar
yazıyordu:

SADECE ONLARI SEVMEYİ SEVDİM,
HEPSİNİ ONLARSIZ YAŞADIM DA,
BİR SENİ SENSİZ YAŞAYAMIYORUM,
BU AŞKI TEK KALPTE TAŞIYAMIYORUM,
SANA YEMİN GÜZEL GÖZLÜM, BİR TEK SENİ SEVDİM,
VE SENİ SEVEREK ÖLECEGIM, ELVEDA BİRTANEM...

Genç adam şaşırmıştı. Onu tanıdığı günden beri ilk defa şiir alıyordu
ve üstelik sabahın beşinde yazmıştı. Heyecanla onu aradı, telefonu yabancı bir ses açtı. Genç adam
´´Nalan´la görüşebilir miyim?´´ dedi. Ama karşısındaki ağlıyordu,
hıçkıra hıçkıra hemde...
´Ben onun annesiyim yavrum, kızım bu sabah intihar etti. Gece sabaha kadar birilerini arayıp durdu. Sabah odasının ışıgını sönmemiş görünce girdim.
Yavrum kendini asmıştı...´

Yığılıp Kaldı...

Genç adam beyninden vurulmuşa döndü. Bir gün önceki mide agrısının iki katını çekiyordu şimdi. Oldugu yerde yığılıp kaldı...

Birkaç ay sonra iki doktor konuşuyordu hastanede. Doktarlardan biri
digerine karşıdaki hastanın durumunu soruyordu. Doktor yanıt verdi...
´Haaa o mu? Üç ay önce getirdiler. Kendisi yüzünden bir kız intihar
etmiş. O günden sonra cep telefonunu elinden hiç bırakmamış. Devamlı bir şeyler yazıp birine

yolluyor. Geçenlerde merak ettim. O uyurken gönderdigi numarayı aradım. Numara 3 ay önce iptal edilmiş. Gelen mesajlarda bir şiir var.
Bu adam duygusal mi bilmem ama benim anladığım kadarıyla şiiri yazan çok duygusal biriymiş...

“ÇEVRENİZDEKİ İNSANLARIN NE HISSETTİĞİ YA DA NE DÜŞÜNDÜGÜNDEN O KADAR
EMİN OLMAYIN, BAZEN BİR KALBİN, İÇINDE NELER SAKLADIGINI ÖGRENDİĞİNİZDE HER ŞEY İÇİN ÇOK GEÇ OLABİLİR...”

Ömer Köroğlu

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri	Konudaki Cevap Sayısı 12
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 41681

29.10.12, 01:29	#1
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Müzayede Adam zengindi. Hem de birçoklarının hayal edemeyeceği kadar. Ülkenin en güzel şehirlerinin en güzide semtlerindeki dairelerinin sayısını bile bilmiyordu. Ayrıca bir antika meraklısıydı. Elindeki zengin koleksiyonun değeri de tahminleri zorluyordu. Çiftlikleri ve arabaları da vardı. İşlettiği mağazalarda binlerce insan çalışıyordu. Herkes ‘Keşke onun yerinde ben olsam!’ diye düşünüyordu. Gelin görün ki o bulunduğu yerden hiç memnun değildi.Her şeye sahip olduğu doğruydu. Ancak içinde bir yerde derin bir boşluk vardı. Kendisine ‘Baba!’ diye sarılacak bir çocuğu yoktu. Yıllardıreşiyle birlikte bu yalnızlığı bu eksikliği içten içe hissetmişlerdi. Ama umutla dua etmeye sabırla beklemeye devam ediyorlardı. Eşi ressamdı.Kadın hayal ettiği bebekleri çocukları büyük bir ustalıkla yağlı boya tablolara çiziyordu. Ancak resimleri sadece sergiliyordu. Resmini yaptığı bebekleri çocukları kendi çocukları gibi seviyordu. Haliyle çocuklarını para karşılığı bir başkasına satmak aklının ucundan geçmezdi. Sonunda ihtiyarlık günleri gelip çattı. Artık çocuk sahibi olma hayalleri bitmişti. Fakat beklenmedik bir şey geldi başlarına. Ağır bir trafik kazası geçirdiler. Adam hafif yaralı olarak kurtuldu. Ancak karısı ciddi bir beyin hasarı ile yoğun bakımda aylarca yattı. Adam karısının sağlığı için servetinin önemli bir kısmını harcadı. Derken doktorlar karısının kısmen iyileştiğini söylediler.Kadın eve döndü. Ama artık eskisi gibi değildi. Adeta bir çocuk gibi yaşıyordu. Karısının gündelik işlerini yapabilmesi için bir bakıcı hanım çalışıyordu yanlarında. Kocasını savaşta kaybetmiş genç hanımı adam ve eşi çocukları gibi sevdiler. Eve biraz olsun çocuk cıvıltısı getiren iki küçük çocuğunu da torunları bildiler. Bu arada evin hanımı eskiden olduğu gibi resimler yapmaya çalıştı. Bekleneceği gibi tabloları eskisi kadar başarılı değildi. Yine de kadının eski günlerdeki gibi mutlu olmasına yardımcı oluyordu. Yıllar hızla aktı. Kadın bir gün beyin sorunları nedeniyle öldü.Adam bakıcı hanım ve iki yetimini değerli hediyelerle evlerine gönderdi. Çok geçmeden adam da kalp krizi geçirerek hayata veda etti. Böylece hayalleri süsleyen o koca servet sahipsiz kaldı. İlk olarak paha biçilmez antikalar büyük bir müzayedede satışa sunuldu. İlk parça adamın eşinin beyin özürlüyken yaptığı bir tabloydu. Bir özürlünün umutlarını döktüğü ruhunu ortaya koyduğu bu mütevazi tabloya kimse dönüp bakmadı bile. Herkes az sonra önlerine gelecek paha biçilmez antikaları bekliyordu. Satıcının ‘Artıran var mı?’diye bağırışına salondan tek yanıt gelmiyordu. Salondaki sessizliği müzayedeye ilk defa gelen bakıcı kadının sesi bozdu. Annesi gibi sevdiği bir kadının çocukları gibi sevdiği tablosuna müzayede salonunda pek alışık olunmayan bir teklifle müşteri oldu. ‘Beş dolar!’diye bağırdı acemice. Daha fazlası yoktu cebinde. Umutla bir başkasının kendi teklifini arttırmasını bekledi. Sessizlik yine bozulmadı. Müzayede yöneticisinin ‘Satıyorum satıyorum saaaaat…tım.’ demesiyle tablo sadece 5 dolara kadının oldu. Müzayede yöneticisi satılan tabloyu bir kenara koymak yerine çerçevenin arka yüzünü herkesin görebileceği biçimde yukarı kaldırdı. Tablonun arkasında katlanmış küçük bir kağıt parçası vardı. Yine herkesin gözleri önünde kağıdı aldı ve açtı.Özenli bir el yazısıyla yazılmış notlara gözgezdirdikten sonra kalabalığa döndü. ‘Bayanlar ve baylar; müzayede bitmiştir!’ Sonra kağıt üzerindeki notu seslice okudu. ‘Kim eşimin bu mütevazi emeğine değer vererek bu tabloyu satın almışsa eşime verdiğim değerden çok daha azını hak eden servetim de onundur.’ Ailemizde birbirimiz için yaptığımız her işin ardında böyle bir not olmalı mı dersiniz? " Karımın benim için yaptığı her şey benim değer verdiklerimden çok daha değerlidir " gibi." Kocamın benim için yaptıkları onun sahip olduklarından çok daha paha biçilmezdir " gibi. Ve çocuklarımızın bizim için sevgiyle yaptıkları kendi ruhlarını taşırıp da ortaya koydukları güzel şeylerin ardında yazılı bu notu okuyabiliyor muyuz? Dünya belki de bir açık artırma salonudur.Gördüğümüz herşeyebirileri paha biçer. Sırf başkalarının biçtiği değerler üzerine yeni değerler eklemek için ömrümüzübizim için en değerli olanları unutarak hatta bazen kırarak tüketiyor olabiliriz. Sevimli bir çocuğun babası ve annesi olmanın değeri borsalarda ölçülemiyor. Fedakar ve sadık bir eşin bizim için yaptıklarını hiçbir insan kaynakları uzmanı hesaplayamıyor. Oysa hepsi antika... Kimsenin görmediği kimsenin fark etmediği kadar özel ve güzel değerler. Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:30	#2
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Öyle Özledim ki Seni Ben ki alışkın değilim sensiz uyku tutturabildiğim gecelere, Duymadan o güzel sesini, uyku girmiyor işte bu yorgun gözlerime. Sabah gözümü ilk açtığımda elim hemen telefona gidiyor, acaba aradı mı? Diye. Ama her defasında senin dışında onlarca kişi görüyorum telefonuma numaralarını cevapsız diye bırakan. Öyle özledim ki, sesinin sesimdeki yankısını! Çocuksu gülümsemene neden olan maymunluklarımı... Beni sevme şeklini öyle özledim ki... Bu lanet dünyada her geçen gün soğuyor insan hayattan, yaşamaktan. Çünkü hiçbir şey istediğimiz gibi gitmiyor maalesef. Dünyanın adil olmasını bekliyoruz, hani hiç değilse bize zarar vermemesini, huzurlu olmayı... Ama sanırım sabır taşı misali, bizi tam ortamızdan çatlatmaya niyetli. Öyle özledim ki, gözlerinin içine bakarken gözlerimden durduk yerde yaş gelmesini... Neden ağlıyorsun derdin, deli misin sen? Gözlerine bakınca neler gördüğümü bir bilsen, Sen olsaydın benim yerimde, mendil dayanmazdı gözyaşlarını silmene herhalde. Öyle özledim ki seni aradığımda sesindeki neşeyi... Kuşum derdin, özledin mi beni derdin. Bende belki tam anlatamam sana olan hasretimi diye Nasıl özlediğimi, seni nasıl sevdiğimi ispatlayayım diye hep yemin ederdim. Güzel gözlüm, öyle özledim ki seni... Yüreğim bir mecal kaldı şimdi. Her gece yatağıma geçip çalmasını bekliyorum lanet telefonumun. Her gece yalvarıyorum Allah ıma, bir an önce geçsin bu dertler bu sıkıntılar diye... Ve her gece uykuyu haram ediyorum gözlerime. A kadınım, öyle özledim ki seni... Tıraş bile olmuyorum eskisi gibi. Batıyor sakalların git kes öyle öp beni derdin. Öptürmezdin gül yanaklarını sinek kaydı olmadan yüzüm. Ama geridöndüğümde de kokumu içine çekerek öyle bir öperdin ki beni, hep öyle kalalım isterdim. Sevdiğim, öyle özledim ki seni… Sesini, nefesini, bana doğru kurduğun cümlelerin her bir kelimesini... Şimdi bekliyorken senden gelecek tek bir seslenişi, nasıl zor bir bilsen, Nefes alıp verdiğimde hasret ciğerlerime yakıyor, özlem saçlarımdan tutup çekiştiriyor. Sensin onundermanı diyor içimdeki ses her gece. Canımın taa içi, öyle özledim ki seni... Her derdini alırdım üstüme, sen üzülme sen yorulma sen düşünme isterdim, ben bakarım çaresine... Yeter ki gülsün yüzün derdim, ben meydan okurum senin için bu alemin cümlesine... Kurban olduğum, aşkların en güzeli, bir tanem, gül bakışlım, kalbimin birincisi... Öyle özledim ki seni, sesini, nefesini... Haydi geri dön artık ta, mutluluktan kes şu nefesimi... Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:32	#3
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Bana Gözyaşı Borcun Var Adam genç kadına seslendi: - Bana gözyaşı borcun var! Genç kadın sordu: - Nasıl öderim? Adam gözlerini kırptı; - Haydi gülümse! Gülümsedi genç kadın. Adam, cebinden mendilini çıkarıp, borcunu sildi. Ve mendilini özenle katlayıp, yine kalbinin üzerindeki iç cebine koydu.İkisi de bahar kokuyordu... Biri ilkbahar, diğeri güz. Bir demet mor sümbül vardı kadının elinde. Adam, seslendi yine; - Bana mutluluk borcun var! Genç kadın, biraz mahcup, biraz şaşkın sordu: -Nasıl ödeyebilirim? Heyecanlandı adam - Haydi yat dizlerime! Genç kadın bir kedi uysallığında, yattı dizlerine usulca. Adam, şefkatle saçlarını taramaya başladı kadının. Saçları, güneşe ve yağmurlara hasret hiç yaşanmamış baharlara benziyordu. Çaresizliğini ördü sırasıra. Sonra saçının her teline, mutluluğun çığlıklarını bağladı adam. Yetmedi, gizli düğüm attı... Ağladı. Hava kararmak üzereydi. Dışarıda yağmur yağıyordu delice. Adam, sürekli borç defterlerini kurcalıyordu. Genç kadının gözlerinin içine baktı; - Bana yürek borcun var! Borcunun farkındaydı sanki genç kadın, şaşırmadı. - Bu borcumu nasıl ödeyebilirim? Adam kollarını uzattı - Haydi tut ellerimi! Sümbül kokusu sinmiş ellerini uzattı genç kadın. Elleri öylesıcaktı ki, eriyiverdi bütün borcu avuçlarının içinde. Genç kadın gitmek üzereydi. Adam son kez seslendi; - Bana can borcun var! Kadın irkildi; - Can mı? Sigarasından derin bir nefes çekti adam; - Evet... Can borcun var. Sensizlik öldürüyor beni! Hoşuna gitti sözler kadının - Peki bu borcumu nasıl tahsil etmeyi düşünüyorsun? Adam, biraz daha yaklaştı; - Yum gözlerini! Hiç tereddüt etmeden yumdu gözlerini. Adam da yumdu gözlerini, masumca bir öpücük kondurdu kadının titreyen dudaklarına. - Bu ne şimdi yaptığın? diyerek çattı kaslarını kadın... Adam, pişmanlıkla, memnunluk arasında gidip geldi. Kekeledi; - Hayat öpücüğüydü! Kısa bir sessizliğin ardından bu kez kadın öptü adamı şehvetle... Adam, şaşırdı; - Ya senin bu yaptığın neydi? Genç kadın kapıya yöneldi; - Veda öpücüğü! Kalan borçlarına karşılık, yürek dolusu çaresizlik ve bir de mor sümbüllerini masanın üzerine rehin bırakıp gitti genç kadın. Adam koştu peşinden sümbülleri geri verdi kadına. - Ne olur iyi bakumut çiçeklerime, solmasınlar... Genç kadın sümbülleri aldı: - Merak etme, gün aşırı sularım çiçeklerini! Adam sevindi: - Güneşe, suya gerek yok. Gülümse yeter! Kadın gözden kaybolurken haykırdı adam, - Umutlarımı kefil yaptım. Unutma, bana aşk borçlusun! Haykırışı yağmura karıştı. Kadın, yağmuru hissetmeyen kalabalığa... Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:34	#4
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Kendine İyi Bak “Kendine iyi bak” bir “veda” degil “elveda” cumlesidir cogu zaman. O uc kelimeden cok daha fazlasini gizler icinde... “Kendine iyi bak. Cunki bundan sonra ben yaninda olmayacagim. Olamayacagim. İstesem de istemesem de. Sevdim bir zamanlar seni, hala seviyorum ve benden sonra da mutlu olmani istiyorum. Olurda bir gun donersem seni iyi bulmak istiyorum.“ “Kendine iyi bak. Cunki bundan sonra kendinden baskasi olmayacak yaninda sana bakacak. Ben olmayacagim. Kendine iyi bak ve beni dusunme. Cunki ben de seni dusunmeyecegim artık. Arama sakin beni, yazma, cunki ben yazmayacagim. Sil beni yureginden, cunki ben silecegim. Fakat, yasanilan, paylasilan guzel seyler hatirina sana yurekten mutluluklar diliyorum. Ve ben bir daha donmemek uzere gidiyorum.” “Kendine iyi bak. Aramizda gecen herseye ragmen benden sonra iyi oldugunu bilmeyi tercih ederim. Aslinda bilmem cok onemli degil, iyi oldugunu varsayacagim ben. Seni bir daha asla gormemek uzere gidiyorum ben, seni kendinle basbasa, yapayalniz birakiyorum ben. Biliyorum kendini birakacaksin benden sonra, o yuzden iyi bak diyorum. Aslina bakarsan, cok da fazla umursamiyorum.” Kendine iyi bak, derler ve giderler. Tutkuyla sevenler, bazen birden fazla soylerler bunu. Cunki onlari ayirmak, eti tirnaktan ayirmak gibidir. Kolay kolay kopamaz onlar, surec cok aci vericidir, yurek parcaliyicidir. Her seferinde azalan umutlarla geri doner ve yine “Kendine Iyi Bak” gozleriyle ayrilirlar. Ta ki umut da, sevgi de tukeninceye kadar... Taki son elveda mezar sessizligine burunuceye kadar... Tutkunun otesinde sevenler, bir kez “Kendine Iyi Bak “ derler ve giderler. Onlar eti tirnaktan ayirmak yerine olumu yeglerler. Onlar bu aciyi bir kezden fazla kaldiramayacaklarini bilirler. Kendine iyi bak, derler ve giderler. Bu sozlerin icinde ihanet yok, hic bir zaman olamaz derler ve giderler. En buyuk ihanet degil midir aslinda seni seveni, ihtiyaci olani yuzustu birakip gitmek. Kendine iyi bak, derler ve giderler. Seni suskunluga mahkum edip giderler. Seni parcalara ayirip, en buyuk parcayi yanlarina alip giderler. Seni senden alip giderler. Daha kotusu suclayamazsin onlari tum bunlar icin. Kendine iyi bak deyip gidenin gecerli bir nedeni vardir elbet. Suclatmaz kendini. Savasmadiklari icin kizarsin ama suclayamazsin. Savasmislarsa, yenildikleri icin kizarsin ama suclayamazsin. Yenildigin icin kizarsin ama suclayamazsin... Ayriligin kacinilmazligina inandirir seni, kendine iyi bak, derler ve giderler. Elinden umutlarini, duslerini, sevgilerini alip giderler. Bir tek anilari birakirlar geride, bir de hatirladikca gozyaslarina bogulasin diye unutulmayan nagmeler. Arkalarina bakmadan cekip giderler eger yalniz kalmissan, cunki insafsizliklarini gormek istemezler. Herşey o saniye orada bitsin, kapansin bu sayfa isterler. “Bitti” diyemedikleri icin , kendine iyi bak derler. “Kirildim ve affedemiyorum” diyemedikleri icin kendine iyi bak derler. “Seni istemiyorumartık, hayatimdan cikaracagim ama bil ki hic unutmayacagim” diyemedikleri icin kendine iyi bak derler. “Biliyorum cok kanayacaksin ama daha iyisini yapamiyorum” diyemedikleri icin kendine iyi bak derler. Vicdanlarini rahatlatmak icin kendine iyi bak derler, cunki o kan uzun sure akacaktir ve o yara asla kapanmayacaktir, bilirler. Kendine iyi bak bir noktadir cogu zaman. Kendine iyi bak deme bana, sadece kotulukler noktalansin isterim ben. Oysa sen iyisin… Sen gozumdeki isik, dudagimdaki tebessum, sen icimdeki sevincssin. Sen hayatima renk katan, sen yuregimdeki carpinti, sen hayatimdaki nesesin. Sen yolumu aydinlatan, sen dert ortagim, sen gonul yoldasim, sen bir tanesin. Kendine iyi bak deme bana. Nokta koyma. Keske boyle yasanmasaydi bazi seyler, keske affedebilsen beni, keske ben de affedebilsem... Keşke dondurebilsek zamani geriye. Keske bugunku aklimizla yasasak herseyi bastan. Nafile... Ama yine de, gitmesen olmaz mi? Bitmesek olmaz mi? Sen eksikken, ben nasil tam olurum? Senden kalanboslugu kimlerle doldururum? Savassak aramiza giren seytanla olmaz mi? Hani buyuk asklar her turlu engeli asardi, hani gercek dostluklar her sinavi gecerdi, hani sevgi eninde sonunda kazanirdi? Hani hayatta hic kirlenmeyecek degerler vardi? Hani en buyuk zaferler, en kanli savaslarin ardindan kazanilirdi? Bunlarin hepsi yalan mi? Sahiden, gitmesen olmaz mi? Bitmesek olmaz mi? Peki o zaman... Senin istedigin gibi olsun... Oyleyse sen de “Kendine Iyi Bak.” Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:35	#5
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri İki Kelimeydi Sana Söyleyemediğim İki kelimeyi bir araya getiremeden yaşadım yıllarca ! Ben ne zaman konuşmak ya da yazmak istesem Ali topu at kadar saçmalaşırdı cümleler... Konuşmama hakkımı kullanırdım herzaman... Bu yüzden okul yıllarında kara tahtada ismimi konuşanlar listesinde kimse göremedi.Konuşamadığım gibi yazamıyordum da ! Sırf bu yüzden kompozisyon sınavlarının açıklanan sonuçları alay konusu olurdu elli kişilik sınıflarda ! Ama dönem ödevlerini çok severdim bir tek o zaman yazabiliyordum çünkü ! Cümleler korsan oluyordu... Yaldızlı bir ansiklopedi kurtarırdı beni her defasında ! İŞte bu şekilde beceriksiz cümleler kullanarak bitti bitmez dediğim lise ! Bu iki kelimeyi bir araya getirememe durumu ikili ilişkilerimde de her defasında bir depreme yol acardı! ne zaman bir kızdan hoşlansam iki kelime edemeden çeker giderdi yanımdan... Kısa keserdik cümleler gibi aşklarıda her seferinde ! yarım düşerdik sevdalara yarım kalırdık ! Benim bu yüzden hiç yazılmış şiirim olmadı defter aralarında... ya da adım geçmedi bir kitapta ! kimse yaşadığım ilişkinin dedikodusunu yapmadı,benim anlatacak hiç aşk hikayem olmadı... çünkü ben ne zaman konuşmak istesem ali topu at kadar saçmalaşırdı cümleler ! Liseden sonra bitti askerlik... derken bir kız çıktı karşıma…yeni doğmuş bir bebek kadar masum televizyonda gördüğüm mankenler kadar güzeldi.Bu kez cümleler gibi kısa bitsin istemiyordum çünkü ben adını bile söyleyemediğim bu kıza aşık olmuştum. Her gece uzatırdım evimin yolunu zira evi ters bi yerde olduğu halde ! Tek düşüncem onu bir daha ne zaman ya da ne kadar görebileceğimdi ! Geceleri yatağıma uzandığımda artık süperman gibi uçmayı değil onunla geçicek bir ömrü düşlemeye başlamıştım. Tam aynayı güneşe doğru çevirmiştim ki o şirin kız da diğerleri gibi kısa kesip bir kelime bile söylemeden çekip gitti... Oysa ben ona tam iki çift söz etmeye hazırlanıyordum ama tek kelime bile edemeden yarım kalmıştı yine cümlem ! Ama bu cümle diğerlerinden farklıydı bu kez ! İlk defa aşık olmuştum ! Üzerime giydiğim kıştan kalma gömleği çıkarıp ilkbaharı asmıştım omuzlarıma ! Ama onun bu kısakesmişliğiyle ben kahrettim kendimi ! Dünyada insanlar için yaratılan hiçbir nesne beni mutlu etmeye yetmedi ! Hatta babamın doğumgünümde aldığı o pahalı hediye bile... Günler ayları,aylar yılları getirdi... Geçip giden günlerle bende değiştim !Bugün iki şeyi farkettim ! İlki şuydu : Onun gidişiyle binlerce kelime gelmiş aklıma ! Meğer kısa kesmek gerekirmiş bir aşkı yazabilmek için ! Şu sıralar binlerce kelimeyle evliyim ama bu kez sen yoksun ! Keşke yanımda olsaydın ! Artık iki kelimeden fazlasını konuşabiliyor hatta uzun cümleleri dahi tek nefeste söyleyebiliyorum. Ama son cümlesi eksik kalmış bu sevdamdan uzun zaman geçmişti. Ama ben dün onu sahilde yürürken gördüm... Gözlerimin o şirin kızı gördüğünde yaşadığı çocuksu heyecanı kelimelere dökebilseydim eğer kalın bir romanda sadece bu kısımdan bahsetmem gerekirdi ! Yanına gidip ona o iki kelimeyi söyleyecektim.Evet bu kez yapacaktım bunu ! Kendimi topladım ve hızlı adımlarla yanına gittim ama heyecandan olsa gerek ellerinden tuttuğu kişiyi farkededemedim ! Ayaklarıma ağır gelmiş olucam sendeledim biraz ! Şuurum bir süreliğine izine çıktı herhalde o an ! Çünkü ne yaptığımı tam olarak hatırlamıyorum…Tek bildiğim kendime geldiğimdebenim çimlerin üstünde oturuyo oluşum onunsa orada olmadığıydı ! Kimbilir bir gün bu yazıyı sende okursun belki inanmazsın bu kelimelerin tek sahibi oluşuma ! Ama senin kısa kesmişliğinden sonra bunun gibi birçok şey yazdım... Aklıma gelen ikinci konuysa : Senin romanlarımda yazılacak kadar uzun,anlatılacak kadar da kısa olmadığınmış ! Neyse kısa kesicem senin gibi ! Sana son cümlesi eksik kalmıştı dediğim bu sevdanın diğer yarısını okuyacaksın biraz sonra ! Sana iki kelime söyleyememiştim ya şimdi alt satıra yazıcam onu bu kısmı sadece sen oku olur mu ? Benimle evlenirmiydin...? Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:37	#6
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Bekleyişin Öyküsü Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine, ben her gece karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim. Sen yoktun... Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında. Her köşeyi, her parkı, her ağacı ezberledim. Sevdaya bulanmış her kaldırım taşında senin adını aradım. Sen yoktun... Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı. Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken beni enkazın altından çekip alacak elini aradım. Sen yoktun... Özlem şarkılarını ezberledim. Kimini bağıra bağıra, kimini fısıltıyla söyledim. Karanlığa haykırdım hasretimi. Sesimi duyacaksın diye bekledim. Sen yoktun... Senden gelecek bir tek haberi bekledim. Saatler asırlar gibi geldi, geçmedi. Çalan her telefonu yüreğimin deli bir çağlayana dönen atışlarıyla açtım. Sendenbaşka duyduğum her seste hep aynı hayâl kırıklığını yaşadım. Onlar beni duymak istiyordu, bense seni. Sen yoktun... Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi karanlığın kucağına uzattım her gece. Bir an önce sabah olsun diye uykunun beni çekip almasını istedim. Olmadı. Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan, kaç gece merdivendeki ayak seslerini dinledim gelen sensindir diye. Sen yoktun... Her yağmurla birlikte hüzün de yağdı bu kentin üzerine. Bulutlar yalnızlığın işaretiydi benim için. Beni ıslatan yağmur olmadı. Ben senin özleminlesırılsıklamdım her mevsim. Hayat; merhaba dedi bahara çiçek çiçek. Uzun kıştan sonra gelmez dediğim göçmen kuşların dönüşünü gördüm. Sen yoktun... Her istasyon her otogar adresim oldu. Bir trenden inersin sandım. Otobüslerdeki her yolcuya sensin diye baktım. Ya da yolculuklara vurdum kendimi. Kimsenin uğramadığı köylere, adı duyulmamış kasabalara gittim. Senden bir iz aradım. Sen yoktun... Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım. Kıyılarda tükettim bekleyişlerimi. Hep sensiz gemiler geçti limanlardan. Ben gemicilerin hasret türkülerine eşlik ettim. Sen yoktun... Gözümden bir tek damla yaş akmadı. Onlar sana aitti, sana kalmalıydı. Kimselere söyleyemedim acılarımı, bekleyişimin öyküsünü kimselere anlatamadım. Nice fırtınalar koptuyüreğimde. Dalgalar dövdü hayallerimi. Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım. İçimi dökecek bir insan aradım. Sen yoktun... Her gece ay paramparça oldu. Her gece yıldızlar birer birer düştü sokaklara. Yıldızları saçına takıp gelmeni bekledim. Ayı avucunda bana getirmeni bekledim. Ve bir güneş gibi doğup aydınlatmanı bekledim bu kapkara dünyamı. Ama. Sen yoktun... Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:47	#7
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ölen Sevgili Sabah uyandığında midesinde bir yanma hissetti. Yanmanın nedeni akşam yedikleri degil, uyanır uyanmaz bugün yapacaklarının aklına gelmesiydi. Bugün 2 yıldır götürmeye çalıştığı bir birlikteligi bitirecekti. Aslında bunu yapmakta geç bile kalmıştı. ´Bitmeli dedi içinden, her gün bu tatsız uyanış bitmeli.´ Genç adam bunları düşünürken suratı şekilden şekile giriyordu. Süratle giyinerek dışarı çıktı. Bugüne kadar hiç bekletmemişti onu, şimdi de bekletmemeliydi. Istanbul, soguk ve yagmurlu bir Nisan ayı yaşıyordu. Genç adam gökyüzüne bakarak iç geçirdi ´Bulutlar bizim yaşayacaklarımızı biliyor. Onlar bile ağlıyor halimize...´ Buluşma Vakti Artık Kadiköy iskelesindeydi. Birkaç dakikalik beklemeden sonra karşıdan kız arkadaşının geldigini gördü. Şimdi midesindeki agrı daha da artmıştı. Beşiktaş´a geçtiler. Yolculuk sırasında hiç konuşmadılar. Genç kız, sevgilisinin bu durgunlugunaanlam verememişti. Nereden bilecekti bugün ayrılık çanlarının çalacagını... Beşiktaş´a geldiklerinde bir cafede oturdular. Genç kız anlamıştı sevgilisinin kendisine bir şey söylemek istedigini. ´Bana bir şey mi söylemek istiyorsun´ diye sordu. Genç adam, gözlerini kaçırarak ´Evet´ dedi. Genç kız heyecanlanmıştı, biraz da sinirlenerek ´Söylesene, ne diye bekliyorsun´ dedi. Genç adam içini çektikten sonra ´Sence biz nereye kadar gidecegiz?´ diye sordu. Genç kız, ´Bunu sorma geregini niye duydun?´ diye yanıt verdi. Genç adam söze başladı... ´´Birkaç ay önce akşam 23:00 civarında sana telefon açıp senin için yazdığım şiiri okumak istemiştim. Sen bana ´Sırası mı simdi canım yaa, işin gücün yok mu?´demiştin. Biliyormusun o an nakavt olan bir boksörgibi hissettim kendimi. Özür dileyip telefonu kapatmıştım. Daha sonra da bu şiiri benden hiç istememiştin. Geçenlerde hasta olup yataklara düştügümde arkadaşlarımla birlikte sen de gelmiş, Meralin ´Sen şanslısın, sevgilin sana bakar´ sözüne İsim yok da sana mı bakacagım, annen baksın´ demiştin. Hatırladın mı?´´ Duygusallığı Sevmem Genç kız, ´Biliyorsun ben duygusalligi sevmiyorum. Hem hasta bakıcı gibi göründügümü de kimse söyleyemez´ diye yanıtladı. Genç adam güldü, ´Evet canım haklısın. Zaten olmak istesen de bu kalbi taşıdığın sürece hasta bakıcı, hemşire falan olamazsın.´ Genç adam devam etti... ´Bana şimdiye kadar kaç kere sabahin erken saatlerinde güzel sözcüklerden oluşan bir mesaj çektin? Hiç... Hatta günün hiçbir saatinde çekmedin. Duygusallığı sevmeyebilirsin. Ama sen seni seven insanları da mutlu etmeyi sevmiyorsun. Halbuki ben senin tam tersine kendimden çok insanları mutlu etmeyi seviyorum. Seni tanıdıgımdan beri her sabah, her akşam, her gece yani seni andıgım her saat tatli bir mesajım vardı senin için biliyormusun? Seninle ben Akla Kara gibiyiz.´ Genç kız anlamıştı, ´Yani ne istiyorsun benden şair olmamı mı?´ Genç adam tekrar gülümsedi içinden. Dün gece verdigi ayrılık kararının ne kadar dogru oldugunu düşündü. ´Hayır´ dedi, ´Şair olmanı istemiyorum. Olamazsın da... Biz Ayrılmalıyız Ayrılırsak ikimiz için de en hayırlısı olacak.´ Genç kız şaşırmıştı, ´Neden ama? Ben seni seviyorum. Senin de beni sevdigini saniyordum.´ Genç adam iç çekerek ´Hayır canım, sen beni sevdigini sanıyorsun. Eger beni sevseydin şimdi başka şeyler konuşuyor olurduk´ dedi. Genç kızın gözleri yaşarmıştı. Genç adam cebinden çıkarttığı mendili uzattı, genç kız gözyaşlarını silerek ´Sen bilirsin, umarım beni bir başkasi için bırakmıyorsundur...´ dedi. Genç adam ´Nasıl böyle bir şey düşünürsün, senden başka kimse olmadı ve uzun zaman da olacagınısanmıyorum´ yanıtını verdi. Genç adam ve genç kiz iki sevgili olarak oturdukları masada artık iki yabancıydılar. Birkaç dakika sessizce oturduktan sonra Genç kız, ´Kalkalım istersen´ dedi. Genç adam ´Ben biraz daha burada kalmak istiyorum, istersen sen kalkabilirsin´ diye yanıtladı. Genç kız ´Tamam o zaman sana mutluluklar dilerim´ diyerek elini uzattı. Genç kızın sesi ve eli titriyordu. Genç adam, ´Istersen arkadaş kalabiliriz´ dedi ve birbirlerine son kez sarıldılar. Ben Doğru Yaptım Genç adam dogru yaptığına inanıyordu. Eve döndügünde yürümekten bitap bir haldeydi. Odasına girdi. Gece bitmek bilmiyordu. Sabah erken kalkip işe gidecekti, uyumalıydı. Birkaç saat sonra uykuya dalmayı başardı. Sabah 7´de saatin ziliyle uyandı. Evden çıkacagı zaman cep telefonuna baktı, mesajve 10 cevapsız arama vardı. Yorgun oldugu için duymamıştı telefonun sesini. Aramalar ve mesaj sevgilisindendi. Heyecanla mesaji açtı, şunlar yazıyordu: SADECE ONLARI SEVMEYİ SEVDİM, HEPSİNİ ONLARSIZ YAŞADIM DA, BİR SENİ SENSİZ YAŞAYAMIYORUM, BU AŞKI TEK KALPTE TAŞIYAMIYORUM, SANA YEMİN GÜZEL GÖZLÜM, BİR TEK SENİ SEVDİM, VE SENİ SEVEREK ÖLECEGIM, ELVEDA BİRTANEM... Genç adam şaşırmıştı. Onu tanıdığı günden beri ilk defa şiir alıyordu ve üstelik sabahın beşinde yazmıştı. Heyecanla onu aradı, telefonu yabancı bir ses açtı. Genç adam ´´Nalan´la görüşebilir miyim?´´ dedi. Ama karşısındaki ağlıyordu, hıçkıra hıçkıra hemde... ´Ben onun annesiyim yavrum, kızım bu sabah intihar etti. Gece sabaha kadar birilerini arayıp durdu. Sabah odasının ışıgını sönmemiş görünce girdim. Yavrum kendini asmıştı...´ Yığılıp Kaldı... Genç adam beyninden vurulmuşa döndü. Bir gün önceki mide agrısının iki katını çekiyordu şimdi. Oldugu yerde yığılıp kaldı... Birkaç ay sonra iki doktor konuşuyordu hastanede. Doktarlardan biri digerine karşıdaki hastanın durumunu soruyordu. Doktor yanıt verdi... ´Haaa o mu? Üç ay önce getirdiler. Kendisi yüzünden bir kız intihar etmiş. O günden sonra cep telefonunu elinden hiç bırakmamış. Devamlı bir şeyler yazıp birineyolluyor. Geçenlerde merak ettim. O uyurken gönderdigi numarayı aradım. Numara 3 ay önce iptal edilmiş. Gelen mesajlarda bir şiir var. Bu adam duygusal mi bilmem ama benim anladığım kadarıyla şiiri yazan çok duygusal biriymiş... “ÇEVRENİZDEKİ İNSANLARIN NE HISSETTİĞİ YA DA NE DÜŞÜNDÜGÜNDEN O KADAR EMİN OLMAYIN, BAZEN BİR KALBİN, İÇINDE NELER SAKLADIGINI ÖGRENDİĞİNİZDE HER ŞEY İÇİN ÇOK GEÇ OLABİLİR...” Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
Rasim Köroğlu Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	21.08.10 00:00
Ömer Seyfettin Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	20.08.10 22:56
Ömer Hayyam Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	1	20.08.10 22:51
Köroğlu Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	18.08.10 01:30
Aşık Ömer Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	15.08.10 16:19