Sedef Kakmacılık (Sedefkâri)

Kakma işlemi sedef, fildişi ve bağa (kaplumbağa kabuğu) ile yapılarak çok güzel örnekler elde edilmiştir. Özellikle 1500 yıllarından sonra gelişen bu sanatın günümüzde artık çok az sayıda ustası bulunmaktadır. Kullanılan malzemelerde çoğunlukla suni sedeflerdir. Deniz kabuğundan elde edilen sedefler nadir eserlerdendir. En çok örnek sedef kakma olduğu için bu Geleneksel El Sanatını“Sedef Kakma” olarak anılır.

Sedefçilik, ilk çağın en eski uygarlıklarında görülmekle birlikte, sedefin eşyada süs ögesi olarak uygulanışı çok sonradır. Her nekadar bazı kaynaklar Sümer Sanatında sedefin traş edilerek ahşaba uygulandığını, Uzak Doğu ve Güney Asya’da Hint Sanatında sedef süslemelere rastlandığını bildirirlerse de, sedefin en yaygın ve en gelişmiş şekliyle Türk-Osmanlı Sanatında görüldüğü bilinir.
Sıcak ve akıntılı denizlerde yaşayan midye ve istiridye kabuklarının iç yüzeylerindeki menevişli ve parlak kalkerli oluşuma sedef denir. Ceviz,meşe,abanoz gibi ağaçlara istenen şekilde yuvalar açılarak buralara ,kesilen sedef parçaları yapıştırıp,(sedef tozu,yumurta akı macunu ile) ağaçla aynı düzeye indirilmesine "Sedef Kakma-Sedefkâri" denir.
Bu sanatın ustaları birçok Bıçaksapı,kaşık,rahle,pencerekanadı,sandalye,koltu k,taht,masa,
sehpa,kürsü, dolap,ayna,resim çerçevesini Sedef kakmacılığı işçiliği ile süslemişlerdir.

Sedef kakmacılığına bir kaç örnek: