![]() |
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri - Şair Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri - Şair Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri
Bulut Dinmiş tufanın son bulutu! Bir sen gezinirsin açık mavi gökte. Senindir, kimsesiz, neşesiz gölge. Sevinç dolu günü, bir tek sen üzersin. Az önce çepeçevrede sarmıştın gökyüzünü, Şimşek de seni sarıverdi dehşetle. Sen ise saçtın gizemli gürlemeni, Ve açgözlü toprağa yağmur içirdin. Yeter, defol! İşin bitti artık. Toprak tazelendi, tufan da kaçtı buralardan. Ve işte rüzgar da yaprakçıkları okşarken, Kovuyor seni şu huzurlu göklerden. Tüm arzularımı yaşadım ben Hayallerime de soğudum artık Sadece acılarım kaldı içimde Meyveleri kalbimdeki boşluğun. Hayın kaderin fırtınaları altında Soldu güller açan taç yaprağım da Yaşıyorum hüzünlü ve yalnız Ve gelir mi sonum diye bekliyorum. İşte böyle, sonbahar soğuklarına yenik Fırtınanın kış ıslığı duyuluyor gibi Çıplak dalda tek başına Titremekte geç kalmış bir yaprak! Çeviren: Burhan Deniz Aleksandr Sergeyeviç Puşkin |
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri - Şair Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri - Şair Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Şiirleri
Seviyordum Sizi Seviyordum sizi ve bu aşk belki İçimde sönmedi bütünüyle. Fakat üzmesin sizi artık bu sevgi İstemem üzülmenizi hiçbir şeyle. Sessizce, umutsuzca seviyordum sizi. Bazen çekingenlik, bazen kıskançlıkla üzgün. Bu öyle içten, öyle candan bir sevgiydi ki Dilerim bir başkasınca da böyle sevilin! Aleksandr Sergeyeviç Puşkin |
Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 05:26. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.5
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
SEO by vBSEO 3.6.0 RC 2
Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.