|
Nisan
Nisan
Suların uzak denizlere vardığı yerde Uçsuz zamanlar çiçeği Lanetli zakkum Sağıyor yitirilmiş maviyi ıtırlardan Yüzüm bulutlara boyanıyor Ey çocuk aklım Savruk bir yağmur sonrası İçe kapanış Duyarsızlığı sürüyor üstümüze Sekerek bir küfürden geçiyor pırıltısı Ne yağmur duyuyor sesi Ne pencereler Her şey yarım yamalak Yarım yamalak sevi Bir kadın köpeğini salıyor özgürlüğe Koşup bütün zamanlara sığıyor sevincini Gizemli perdeler sarmalıyor evi Tanığımdır yaşlı çam Sarmaşık sömürgesi Hayatı savunan nefesin nefesimde Bir sese nişanlıyorum solgun bir sesi Yalnızlık bakıyor aynadaki resimde... Aydın Hatipoğlu |
Nuri İyem'in Kadınları
Nuri İyem'in Kadınları
Sarı sarmış başına Oyaları belirsiz Karanlığa bulanan yüzünde izi Acılar ırmağında çimmiş hasreti Bir gözü yalnızlık bir gözü umut Güneşe durmuş gülüşü Pembe urba yad zamanlardan kalma Güz çiçekleri gibi bakar hüzn ile İkinci kız doğuranda anası Al bastı dedilerdi başında al kurdele Kıştı kızıl şerbet içemedi Yemenisi sallanıyor rüzgârda Uzatmış da ellerini bulutlara tutunur Yüzü kavruk içi yangın başı kül Kuşağına kuş işlemiş kızlığında muştuluk Gün yüzü görmeden yanmış güneşte Üç kadın birbirine bakıyor Biri ergen biri avrat biri dul Yazması kara işlemesi pul Gözleri haktan sürmeli kaşları rastık Mavi bağlayanı iki canlı bir gelin Ak güvercin pus eyliyor elinde Ak örtüsü gölge etmiş yüzüne Kim görecek ellerini durur hüzn ile... Aydın Hatipoğlu |
Park
Park
Avare ağaçlar ülkesinde Sağır duyarlıklar ırgalanıyor -Sağır duyarlıklar avare ağaçlar ülkesinde- İhtiyar bir güneş yıkanıyor kendi aydınlığında -Yıkanıyor yar- Gizli hapisanecisi zamanın Yorgun kadınlar denizinde Ebruli akşamları taşıyor iyonyalı gemiciler Ambarlarında yıllanmış hüzün Gamdan ve kandan dokunmuş yelkenleri Yorgun kadınlar denizinin gemicileri Çaparısında boncuk gibi sevdalar dizili -Sevdalar dizili yar- Kahır yüzlü bilge balıkçılar Hırsız gecenin sundurmasında Bir yalnızlık gibi ay Mağrur ateşçiçeklerinden saklıyor sakallarını Hülyalı bir sehere -Hülyalı bir sehere yar- Bırakıyor sarhoşluğunu Mor salkımlar sallanıyor rüzgârda Mor çiçekli mor gülüşlü dul analı çocuklar Bir pamuk şekercisi Suskusunu boyuyor -Suskusunu gülüm boyuyor yar- Bir çocuğun kaçıp giden balonu Göğün laciverde dönen derinliğinde Yılgınlığın kıyısında hüzne yoldaş oluyor -Hüzne yoldaş oluyor yar- Bir çocuğun balonu Eskimiş korkular kanırtıyor geceyi Emekli bir deniz soluk soluğa -Çırpınıyor gülüm çırpınıyor yar- Tükenirken delikanlı zamanlar Aynı kandan türküler yankılanıyor uzak -Aynı kandan türküler aynı kandan ah- Umutsuzluk yasak... Aydın Hatipoğlu |
Susku
Susku
Sis susuyor Dallarına şeytan uçurtması takılan ağaç Örtüyor sisin sessizliğini Hüzünlerle ıslanan uzun bir es Sürüklenen bir kuş ölüsü kaldırımda Kadın susuyor Sabah Gün suskuya bulanıyor Tek başına karşılıyor kurumuş bir hayatı Ah o çocuk ağlaması dolduruyor sokağı İhanet -bir de sevda- susmuyor İyi ki susmuyor iyi ki İyi ki tırmalıyor kanatıyor parçalıyor Karanlık susuyor Ölüme ulanan kızıl sarmaşıklar Dallarına seytan uçurtması takılan ağaç Bir de ağlayan çocuk Durgun sulara sarkıtıyor yalnızlığımı Kör kuyulara Susku yürüyor kente... Aydın Hatipoğlu |
Suskun
Suskun
Kayık yüzdürüyor çocuklar Çamur gölünde Kâğıttan kayıklar Mutluluk rüzgârlarını doldurup Yelken açıyorlar özgürlüğe Islanıncaya dek Kısacık bir suskunluk Islaklığın peşi sıra Sonra yeni bir kayık Bir kayık daha Çamur gölü yutuyor durmadan Umudun küçük teknelerini Ardından upuzun bir suskunluk Ağlamayı unutmuş çocuklar Alışık... Aydın Hatipoğlu |
Sürgünüm Yalnızlığa
Sürgünüm Yalnızlığa
Karanlıktan korkan çocuk Boğulmuş çığlıklara koşuyor Boş tenekeler takılıyor ayaklarıma Soluğumu tıkıyor sokaklardan akan çiğfe Bir papatya beyazı çiğneniyor Kirli agorasında başkentin (Ve ormanlar yanıyor) Haramiler tanrı tacirleri bezirgânlar Ölüm alıp ölüm satan/lar Bir bebek gülücüğünü pazarlıyorlar haraç mezat (Ve ne kadar soylu şey varsa insana ait) Faili meçhul bir kayıptır yüreğim Dar kapılarda sıkışan tuzaklara açılan coşku (Ve camları kıran bahar ) Ciğerhun anaların bağrında Yırtık fotoğraflar gibi kanayan yurdum (Yalnızlığa sürgünüm) Aydın Hatipoğlu |
Tan Ağartısı
Tan Ağartısı
Uyuyorsun uyuyor su Ten sesinle ağarıyor sesim Dal dala yaprak yaprağa değiyor Ürperiyor nefesim incecik nefesinle Diken gülü gül dikeni sınıyor Semaha duruyor canlar yavaştan Rüzgârla yarışan kuşlar dönüyor Bir kedi bakıyor kuşkulu kuytulardan Düm tek vuruyor tef ve kudüm avlusu taştan Ten yanıyor tin yanıyor tennenni tenenen Can ve nefes ten ve kafes ney yanıyor aşktan Eriyen ruhlarımızdır lavlar gibi akan Ve kavuran hüznün doyumsuz gülünü Sevdanın ağır vadilerinde korlar gibi her an... Aydın Hatipoğlu |
Uzun Hava
Uzun Hava
Dağların şarkısını söylüyorum Günlerden sabah Ülkelerden yalnızlık Elimde acemi bir karanfil Sıcak özlemlere bastırıyorum Ölümün ikindisine uçuşan güvercinler Tutuşturuyor çobançiçeği sevdalarını Saçların şarap kokuyor ellerim tütün Avuç avuç alıç topluyor karanlık gözlerin Sessiz suskun yorgun Bu kimin duvarları bu kimin Penceresiz ışıksız soluksuz Bu bağrımıza çöken çeki taşı Bu balçık karası bu korku bu bizi ezen Ben bu dilin oğluyum bu köylü dilin Toprağın üstüne oturmuşum Hayat deli yağmurlarda taşkın sularda Yıkımlarda yeşeriyor gibi Sırtımı bir ağaca dayıyorum Ağaç kıpır kıpır toprak coşkulu Ben hüzünlü bir şarkı söylüyorum Hüzünlü... Aydın Hatipoğlu |
Üsküdar
Üsküdar
Ak libasına sarınmış lacivert akşam Sönmüş yangın ıssızlığında karşı kıyı Işıltıyla bakıyor tambur rengindeki cam Dingin gülüşünün derinliğinde Durmadan akıyor ve sürüklüyor anlamı Ahşabına zamanı sindiren yalı Yakamoz titreşiminde karar kılan Hüznü hüzzamda vuran bir ses aramalı Eski ormanların yetim dalları yaban Tutuşmuş bir nefes huruç ediyor Yankılanan ezgisi takılıyor ağlara Su sesi saydamlığında bir bakıştır o an... Aydın Hatipoğlu |
Ve
Ve
Haydi tut ellerimi sıcacık yürüyelim Bulanık bir sonbaharı saçlarına sindirerek Eski coşkular yoldaşı çınar gölgelerine Bastırılmış tutkuların deprem kuşaklarına Hırslı çocukların yürüdüğü sokaklara Al kurumuş yapraklar gibi sakla bu hüznü Ölümle oynayan çocuklardık daha Alaca gömleklerimiz sızıyordu tenhalara İşte yine pencereden atılmış İntihar süsü verilmiş bembeyaz bir yüz Bir kadının sevdasını bıçaklıyor güz Herkes dulbaşına kalıyor Çiçekler çürüyor Çürüyor solgun dostluklar Bir nabız vuruşu duyulsun tut Ölü kentin aylak karıncaları saklasın suskusunu Devinsin sarhoş yosunlar durmadan Edilgen kaygıların burgacını tırmanalım Tutunalım karanlık dallarına selvilerin Kimselerin duymadığı çığlıklarımız Ulansın birbirine Tut ellerimi sıcacık tut... Aydın Hatipoğlu |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 13:54. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.5
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
SEO by vBSEO 3.6.0 RC 2
Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.