|
Kir uykusu
KIR UYKUSU
Ne hoştur kırlarda yazın uyumak! Bulutlar ufukta beyaz bir yumak, Ağaçlar bir derin hülyaya varmış, Saçında yepyeni teller ağarmış. Baş yorgun, yaslanır yeşil otlara, Göz dalgın, uzanır ta bulutlara. Öğleyin bu uyku bir aralıktır, Saf hava bir kanat gibi ılıktır. zaman gönülde ne varsa dinler, Yüzlere tülümsü bir buğu iner. Erirken sıcakta yaz kokuları, Ne hoştur, ne hoştur kır uykuları... Ahmet Kutsi Tecer |
KiŞ dÜŞÜncelerİ
KIŞ DÜŞÜNCELERİ
Geçti yaz günlerinin güzelliği Açık pencereler, damlar, bahçeler. Her şey ne sıcaktı, her şey ne iyi Hatta o karanlık, aysız geceler. Hani o gezmeler kırda denizde? Hani o cümbüşler, sazlar temmuzda? Ağustos mehtabı tam üstümüzde Plajlarda neydi o eğlenceler? Yaşamak diyordum, yaşamak ne hoş! Hele bir gelmesin n'olurdu bu kış. Nerde o kahkaha, o ses, o alkış Şimdi yerini aldı düşünceler... Ahmet Kutsi Tecer |
Konya destani
KONYA DESTANI
Sabahtan vardım Konya'ya Baktım cihana uyanık. Kimi binek, kimi yaya, Baktım meydana uyanık. Şehirde herkes ayakta, Kepenkler kaldırılmakta. Asker, mektepli sokakta, Baktım her yana uyanık. Sabahtan akşama kadar, Didinir, terler, çabalar. Uyanık bütün babalar, Oğul, kız, ana uyanık. Konuşursan bir kelime, Kavuşursun bin selama, Lafında şive var ama, Fikirde mana uyanık. Karatay, İnceminare, Dolaştım hep birer kere. Her köşeye, her esere, Bakındım rana uyanık. Alaaddin tepesi'ne, Çıkdım tarihin sesine. Selçukların türbesine, Baktım, amenna, uyanık. Baktım tarihe, zamana, Baktım Alaiddin Han'a, Baktım o büyük insana, Kılıç Arslan'a uyanık. Görünmez bir debdebede, Gönüllerden bir türbede, Yeşil üsküflü kubbede, Uyur Mevlana, uyanık. Tecerim bu nasıl hülya, Uyanıkken gördüm rüya, Eski Konya, Yeni Konya, Göründü bana uyanık... Ahmet Kutsi Tecer |
Musİkİ
MUSİKİ
Boynundan koparıp hiddetli elin, Mermerler üstüne attığı inci, Sonra birden coşar sesi her telin, Ruha damla damla akan sevinci. Öpmeler, sarmalar, baygın nefesler, Her kalbe çılgınlık veren hevesler, En fazla gönülde bir mevsim sürer, Hep bunlar bir rüya gibi geçici. İçimde daima bir eski bahçe, Tarhları dağıtmış rüzgârlar gece. Musiki savrulmuş bir güldür bence, Her nağme havada bir gül tüveyci... Ahmet Kutsi Tecer |
Nerdesİn
NERDESİN
Geceleyin bir ses böler uykumu, İçim ürpermeyle dolar: Nerdesin? Arıyorum yıllar var ki ben onu, Aşıkıyım beni çağıran bu sesin. Gün olur sürüyüp beni derbeder, Bu ses rüzgarlara karışır gider. Gün olur peşimden yürür beraber, Ansızın haykırır bana: Nerdesin? Bütün sevgileri atıp içimden, Varlığımı yalnız ona verdim ben, Elverir ki bir gün bana derinden, Ta derinden bir gün bana “Gel” desin. Ahmet Kutsi Tecer |
O dÖnmeden Önce
O DÖNMEDEN ÖNCE
Geceleyin benden ayrılır ruhum, Dönünceye kadar açık kalır cam. Uyanık, başımın ucunda bir mum, Beklerim, beklerim böyle her akşam. Bilmesem de nereye gidiyor ruhum, Bütün gece sessiz, eriyip de mum, Sabah olduğunu çok biliyorum; Biliyorum, bu bir sonsuz helecan. Besbelli bir ömür böyle sürecek, O öyle uçarı, ben böyle ürkek; Bir gün ya bilerek, ya bilmeyerek, O dönmeden önce camı kapayacağım... Ahmet Kutsi Tecer |
Orda bİr kÖy var uzakta
ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA
Orda bir köy var, uzakta O köy bizim köyümüzdür. Gezmesek de, tozmasak da O köy bizim köyümüzdür. Orda bir ev var, uzakta O ev bizim evimizdir. Yatmasak da, kalkmasak da O ev bizim evimizdir. Orda bir ses var, uzakta O ses bizim sesimizdir. Duymasak da, tınmasak da O ses bizim sesimizdir. Orda bir dağ var, uzakta O dağ bizim dağımızdır. İnmesek de, çıkmasak da O dağ bizim dağımızdır. Orda bir yol var, uzakta O yol bizim yolumuzdur. Dönmesek de, varmasak da O yol bizim yolumuzdur... Ahmet Kutsi Tecer |
ÖLÜ
ÖLÜ
Bir sonsuz rüyaya açılmış gözler Yummayın, yummayın kirpiklerini! Kim ondan daha çok hayatı özler. Çağırıyor çağırıyor sevdiklerini. Gelmiyor, gelmiyor o yüzler niçin? Kaybolmuş koynunda onlar da hiçin Bilmiyor boyunun ölçüsü için Başının ucuna geldiklerini. Bilmem ki adını onun kim saklar? Şimdiden unutmuş onu kucaklar. Besbelli üşütür soğuk topraklar Soymayın, soymayın giydiklerini... Ahmet Kutsi Tecer |
RÜzgar gÜlÜ
RÜZGAR GÜLÜ
Her yandan duyarım bir gül kokusu, Meltemle dağıtır uzak bahçeler. Günbatısı, poyraz ve gündoğusu, Cenup rüzgârları ruhumu çeler. Bilmem ki nerede bu gizli bahar? Nereden bu ıtri alıyor rüzgâr? İklimler dışında bir iklim mi var? Ne fecir bir şey der, ne şafak söyler. Gün olur çağırır beni her ufuk, Sevdalar eline başlar yolculuk, Elinde bir rüzgârgülü, bir çocuk, Durmadan yüzüme bakarak üfler... Ahmet Kutsi Tecer |
Senİ sevİyorum demek İsterdİm
SENİ SEVİYORUM DEMEK İSTERDİM
Seni seviyorum demek isterdim Ölesiye bir duyguyla, Taparcasına dil dökmek Ve saçlarım ağarmadan söylemek isterdim Seni sarmak isterdim sonsuzlukla Delicesine sevmek Bir sarhoş gibi adını sayıklamak Ve bağırarak kollarında ölmek isterdim. Gülüm... Ahmet Kutsi Tecer |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 05:49. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.5
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
SEO by vBSEO 3.6.0 RC 2
Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.