Abdülbaki Kömür Şiirleri

**Renklerin Dansı** · 14.08.10, 23:47

Ara Notlar

Olmuyor kardeşim olmuyor
Şair olmak çok zormuş, inandım
Yakışmaz bize yenik düşmek derdim
Ama, veya, oysa yenildim işte
Hem de onulmaz biçimde
Başım dik değil insanlar arasında
Ne yüreğim kavi ne ayağım seyirtken
Ne özlemim kaldı ne özlediğim
Tükendim bittim anlayaçağın...

Bıktım hayatı beceriksizce yaşamaktan
Beylik sloganlardan, mürayi merhabalardan
Ne dava haramisi
Ne entellektüel sanat çığıtkanı
Ne ütopya devşirmeni
Hepsi insan olabilmek içindi çabamın
Yada insan kalabilmek için...

Gidiyorum,
Yüreğimde pörsümüş bir yığın hüzün
Yarına taşıyamadığım mavilikler
Didiklenmiş sevdam ve insanlık onurumla...

Gidiyorum,
Kördüğüm iklimlerin gri öpüşlerinden
Şaşı bakışlarından, sahte gülücüklerinden
Yalan tevazulardan, hesaplardan uzağa, uzaklara...
Kendime dönüyorum

Gidiyorum işte!
Ellerimde rengarenk bulut harmanı,
Örtülmemiş yüz hatlarımla.

Alın çizgilerinin en soylu isyanıyla
Yaşamana bak
Şöhret ve para taşlarıyla öğüt yüzakını
İğdiş et vakarını
İnsanlarda vurulur mihenge
Son gülen iyi güler unutma...

Gidiyorum,
Vaveyla istemem arkamdam
Ne alkış ne kargış
Yenilmek bize yakışmaz
Bil gene de

Karanlığa akça sözüm
Karaya ak yüreğim olsun istedim
Olmadı,yapamadım,yenildim işte
Gidiyorum,
Hoşçakal,
Hoşçakal...

Abdülbaki Kömür

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı Abdülbaki Kömür Şiirleri	Konudaki Cevap Sayısı 3
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 1798

14.08.10, 23:47	#1
Kullanıcı Profili Renklerin Dansı S.Moderators Tualim.NetRenklerin Dansı Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: May 2009 Üye No: 27 Mesajlar: 3.656 Konular: 2075	Abdülbaki Kömür Şiirleri Ara Notlar Olmuyor kardeşim olmuyor Şair olmak çok zormuş, inandım Yakışmaz bize yenik düşmek derdim Ama, veya, oysa yenildim işte Hem de onulmaz biçimde Başım dik değil insanlar arasında Ne yüreğim kavi ne ayağım seyirtken Ne özlemim kaldı ne özlediğim Tükendim bittim anlayaçağın... Bıktım hayatı beceriksizce yaşamaktan Beylik sloganlardan, mürayi merhabalardan Ne dava haramisi Ne entellektüel sanat çığıtkanı Ne ütopya devşirmeni Hepsi insan olabilmek içindi çabamın Yada insan kalabilmek için... Gidiyorum, Yüreğimde pörsümüş bir yığın hüzün Yarına taşıyamadığım mavilikler Didiklenmiş sevdam ve insanlık onurumla... Gidiyorum, Kördüğüm iklimlerin gri öpüşlerinden Şaşı bakışlarından, sahte gülücüklerinden Yalan tevazulardan, hesaplardan uzağa, uzaklara... Kendime dönüyorum Gidiyorum işte! Ellerimde rengarenk bulut harmanı, Örtülmemiş yüz hatlarımla. Alın çizgilerinin en soylu isyanıyla Yaşamana bak Şöhret ve para taşlarıyla öğüt yüzakını İğdiş et vakarını İnsanlarda vurulur mihenge Son gülen iyi güler unutma... Gidiyorum, Vaveyla istemem arkamdam Ne alkış ne kargış Yenilmek bize yakışmaz Bil gene de Karanlığa akça sözüm Karaya ak yüreğim olsun istedim Olmadı,yapamadım,yenildim işte Gidiyorum, Hoşçakal, Hoşçakal... Abdülbaki Kömür

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)