Bu şiir ondan utanıyor
BU ŞİİR ONDAN UTANIYOR
Bu ne güzel koku böyle,
Bu ne güzel koku.
Gül bahçesinden yoksa gelen o mu?
Gece mi bu gelen, misk mi bu, amber mi bu?
Bu ne güzel koku böyle,
Bu ne güzel koku.
O pazardan tezcecik yoksa o mu geliyor,
Yoksa güzelimiz geri mi geliyor ne?
Bu nasıl yüz böyle,
Bu nasıl ışık?
Bu nasıl ay böyle,
Bu nasıl güneş?
Mağradan mı çıktı,
Dağdan mı iniyor,
o yalnızlığın adamı,
o dost?
Boş yere arama şarap testisini sen.
Koklama onun ağzını sen boş yere.
Şu meyhaneciden mi geliyor sandın onu;
Dostum, onu sen kendin gibi belleme.
Yolda o yapayalnızsa ne olur?
Başında sarık yoksa ne çıkar?
Ne bundan güneşe bir leke olur,
Ne ayın gösterişine zarar.
Bu gece uyuma dostum, uyuma.
Bir kolayına getir onu bul.
Sarhoşlar meclisine hep böyle geceleyin gelir o.
Bu gece uyuma dostum, uyuma.
Biz duvara asılı duran resimleriz.
Bizi yapan ressamın varlık şavkı
Duvarın üzerine bir vurdumu,
Bakarsın o anda canlanıvermiş, kımıldanmışız
Onun selvi boyu bir göründü mü,
Bakarsın dünya güllük gülistanlık.
Kalktı bir salındı, kendinibir gösterdi mi.
Bakarsın kıyamet koptu gitti.
Bakarsın Calinus gibi hastalar ülkesindendir o.
Bakarsın hayret yurdunda dolaşır hastalar gibi.
Sustum artık ben,
Sustum artık
Bu şiir utanıyor ondan.
Mevlana Celaleddin Rumi
|